Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE

Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE
Zajęcia r.

PPI - Maria Woźniak-Malczewska
Incoming call 1 2 3 4 5 7 * 6 8 9 # PPI - Maria Woźniak-Malczewska

Plan (4/7) Zajęcia 8 – 29.11.2019 r. 6. Skutek bezpośredni dyrektyw
6.4. Sprawa 103/88 Fratelli Constanzo 6.5. Sprawa 152/84 Marshall 6.6. Sprawa C-188/89 Foster 7. Wymóg zgodnej z prawem Unii wykładni prawa krajowego (skutek pośredni) 7.1. Sprawa 14/83 von Colson 7.2. Sprawa 80/86 Kolpinghuis 7.3. Sprawa C-212/04 Adeneler 7.4. Sprawa C-282/10 Dominguez

Plan (5/7) Zajęcia 9 – 06.12.2019 r. Zajęcia 10 – 13.12.2019 r.
8. Zapewnianie prymatu i efektywności i prawa UE w prawie krajowym 8.1 Postanowienie TK w sprawie P 37/05 8.2 Sprawa C-313/05 Brzeziński 8.3. Wyrok TK w sprawie K 18/06 8.4. Sprawa C-314/08 Filipiak Zajęcia 10 – r. 8.5. Trybunał Konstytucyjny , wyrok z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt K 18/04 (traktat akcesyjny) 8.6. Trybunał Konstytucyjny, wyrok z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt SK 45/09 (badanie konstytucyjności rozporządzenia UE) 9. Odpowiedzialność za orzeczenia niezgodne z prawem 9.1. Sprawa C-6/90 i C-9/90 Francovich i Bonifaci

Plan (6/7) Zajęcia 11 – 20.12.2019 r. Zajęcia 12 – 10.01.2020 r.
9.2. Sprawa C-46/93 Brasserie du Pêcheur 9.3. Sprawa C-48/93 Factortame 9.4 Sprawa C-224/01 Köbler v Austria Zajęcia 12 – r. Kolokwium

Skutek bezpośredni dyrektyw
Najwięcej kontrowersji budzi przyjęcie bezpośredniego skutku dyrektyw Art. 288 TfUE … Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.

W przypadku dyrektyw konieczne jest dokładniejsze określenie warunków, jakie muszą spełniać postanowienia tych aktów, aby mogły być uznane za bezpośrednio stosowalne. Podstawowym warunkiem jest brak odpowiedniej implementacji dyrektywy do krajowego porządku prawnego (również gdy implementacja jest niecałkowita lub też nie realizuje dokładnie wymogów zawartych w dyrektywie) Kolejne warunki: bezwarunkowa jej postanowienia były wystarczającą jasne i precyzyjne

Sprawa 8/81 Becker v. Finanzamt Munster Innenstadt
Stan faktyczny ?

Ursula Becker była doradcą kredytowym i miała obowiązek płacenia podatku obrotowego Dyrektywa dotycząca harmonizacji prawa podatkowego przewidywała możliwość zwolnienia takiej działalności spod opodatkowania Źródło:

RFN nie implementowało dyrektywy w terminie Ursula Becker obliczyła i zapłaciła swe zobowiązania podatkowe z uwzględnieniem dyrektywy Obliczenie Becker zostało odrzucone

twierdziła, że dyrektywa zawierała przepisy jasne, precyzyjne i bezwarunkwe  wszczęła postępowanie US w Munster twierdził, że dyrektywa miała charakter dyskrecjonalny i nie może wywierać bezpośrednich skutków dla jednostek, gdyż brakuje przepisów wykonawczych

Trybunał „ Argumentacja ta opiera się na błędnej ocenie zakresu art. 13 część C. W ramach uprawnienia przyznanego przez ten przepis państwa członkowskie mogą przyznać podatnikom korzystającym ze zwolnień przewidzianych w dyrektywie możliwość rezygnacji ze zwolnienia we wszystkich przypadkach lub w pewnym zakresie, bądź wreszcie pod pewnymi warunkami. Należy jednakże podkreślić, że zgodnie z wyżej wymienionym przepisem, w przypadku gdy państwo członkowskie skorzysta z tego uprawnienia, korzystanie z prawa przyznanego w tych warunkach należy wyłącznie do podatnika, a nie do państwa.”

Trybunał Dyrektywy mogą wywoływać skutek jedynie w układzie wertykalnym, tzn. w stosunkach między jednostką a państwem i to tylko w jednym kierunku. Dopuszczalne jest bowiem jedynie powoływanie się na postanowienia dyrektyw przez obywateli w sporze z państwem Nie jest możliwa natomiast sytuacja odwrotna, w której to państwo mogłoby wymagać od swoich obywateli stosowania się do norm aktu prawnego, którego samo zaniedbało zrealizować

Trybunał „W przypadku niewykonania przez państwo dyrektywy pośrednik kredytowy, który zaniechał naliczenia podatku swoim odbiorcom, może począwszy od dnia 1 stycznia 1979 r. powoływać się na przepis przewidujący zwolnienie pośrednictwa kredytowego od podatku obrotowego, zawarty w art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, przy czym państwo to nie może powołać się na jej niewykonanie.”

Trybunał niedopuszczalne jest aby państwo czerpało korzyści z niewykonywania obowiązków ciążących na nim na mocy Traktatu Państwo członkowskie nie może więc powoływać się wobec jednostek na to, że nie wypełniło zobowiązań ustanowionych dyrektywą

Problem bezpośredniej skuteczności dyrektyw dotyczy jedynie niewielkiej ich części. Większość bowiem aktów tego rodzaju jest sformułowana w sposób pozostawiający państwom dużą swobodę działania, co powoduje, że nie spełniają one warunków wyznaczonych przez Trybunał.

Sprawa 103/88 Fratelli Costanzo vs. Gmina Mediolan
Stan faktyczny ?

Stan faktyczny ? Źródło: Źródło:

8. W ramach przygotowań do mistrzostw świata w piłce nożnej, mających odbyć się się we Włoszech w 1990 r., gmina Mediolan przeprowadziła przetarg ograniczony na roboty budowlane związane z zagospodarowaniem stadionu piłkarskiego. Przyjętym kryterium udzielenia zamówienia była najniższa cena. 9. Z ogłoszenia o zamówieniu wynika, że […] należało uznać za nienormalne i tym samym wykluczyć z procedury przetargowej oferty, które przekroczyły kwotę wyjściową ustaloną jako cena robót budowlanych o więcej niż 10% poniżej średniej wartości procentowej, o którą dopuszczone oferty przekroczyły tą kwotę.

10. Oferty dopuszczone do przetargu przekroczyły kwotę wyjściową ustaloną jako cena robót budowlanych średnio o 19,48% . Zgodnie z ogłoszeniem o zamówieniu jakakolwiek oferta, która nie przekroczyła kwoty wyjściowej o co najmniej 9,48% powinna być automatycznie wykluczona z procedury przetargowej.

11. Oferta złożona przez Costanzo była niższa od kwoty wyjściowej. 6 października 1987 r. mediolańska giunta municipale, w oparciu o art. 4 dekretu z mocą ustawy nr 393 z dnia 25 września 1987 r., […] podjęła zatem decyzję o wykluczeniu oferty Costanzo z procedury przetargowej i o udzieleniu zamówienia spółce Lodigiani, która złożyła najniższą ofertę spośród wszystkich spełniających warunek określony w ogłoszeniu o zamówieniu.

Fratelli Costanzo SpA wnosła o unieważnienie decyzji na mocy której mediolańska giunta municipale najpierw odrzuciła ofertę złożoną przez Costanzo w procedurze przetargu na roboty budowlane, a następnie udzieliła zamówienia spółce Impresa Ing. Lodigiani SpA (zwanej dalej Lodigiani) ponieważ została wydana w oparciu o dekret z mocą ustawy, który był sam w sobie niezgodny z art. 29 ust. 5 dyrektywy Rady 71/305.

1. Na mocy postanowienia z dnia 16 grudnia 1987 r […], tribunale amministrativo regionale per la Lombardia, skierował szereg pytań w celu uzyskania orzeczenia w trybie prejudycjalnym w kwestii wykładni art. 29 ust. 5 dyrektywy Rady 71/305 z dnia 26 lipca 1971 r., dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 185, str. 5) oraz wykładni art. 189 ust. 3 Traktatu [obecnie art. 288 TfUE].

Art. 29 ust. 5 dyrektywy Rady 71/305: “Jeżeli w przypadku danego zamówienia, oferty są rażąco nienormalnie niskie w stosunku do świadczenia, instytucja zamawiająca weryfikuje składowe elementy ofert przed decyzją o udzieleniu zamówienia. Uwzględnia ona wyniki takiej weryfikacji. W tym celu zwraca się do oferenta o przedstawienie niezbędnych wyjaśnień i, w odpowiednim wypadku, wskazuje, które z nich zostały uznane za niemożliwe do przyjęcia. Jeśli dokumenty dotyczące zamówienia przewidują jego udzielenie w oparciu o najniższą cenę, instytucja zamawiająca musi uzasadnić przed Komitetem Doradczym powołanym decyzją Rady z dnia 26 lipca 1971 r. odrzucenie ofert, które uznaje za zbyt niskie.”

Art. 29 ust. 5 dyrektywy 71/305 został wdrożony we Włoszech poprzez art. 24 ust. 3 ustawy nr 584 z dnia 8 sierpnia 1977 r. : “Jeżeli, w przypadku danego zamówienia, oferty wydają się być nienormalnie niskie w stosunku do świadczenia, instytucja zamawiająca, po skierowaniu wniosku do oferenta o przedstawienie niezbędnych wyjaśnień i wskazaniu, w odpowiednim przypadku, które z nich zostały uznane za niemożliwe do przyjęcia, weryfikuje składowe elementy ofert i może wykluczyć oferty, które uznaje za nieważne; w takim przypadku, jeżeli ogłoszenie o zamówieniu przewiduje jako kryterium udzielenia zamówienia najniższą cenę, instytucja zamawiająca obowiązana jest powiadomić o odrzuceniu ofert wraz z uzasadnieniem swojej decyzji, Ministerstwo Budownictwa, które zapewnia przekazanie tych informacji do Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych na Roboty Budowlane Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w terminie określonym w art. 6 ust. 1 niniejszej ustawy.”

W 1987 r., rząd włoski przyjął trzy dekrety z mocą ustawy, które zawierają identycznie sformułowany art. 4 o następującej treści: “W celu przyspieszenia procedur dotyczących udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane i przez dwa lata licząc od dnia wejścia w życie niniejszego dekretu oferty wykazujące wyższą bonifikatę procentową niż średnia rozbieżność procentowa dopuszczonych ofert, powiększona o procent, który należy podać w ogłoszeniu o zamówieniu, uznawane są za nienormalne w rozumieniu art. 24 ust. 3 ustawy nr 584 z dnia 8 sierpnia 1977 r. i podlegają wykluczeniu z zamówienia.”

15. […] chodzi zasadniczo o stwierdzenie, czy art. 29 ust. 5 dyrektywy Rady 71/305 zabrania Państwom Członkowskim wprowadzania przepisów przewidujących wykluczenie z urzędu z zamówień publicznych na roboty budowlane niektórych ofert określonych przy pomocy kryterium matematycznego zamiast zobowiązać instytucję zamawiającą do stosowania procedury weryfikacji kontradyktoryjnej przewidzianej przez dyrektywę. Pierwsze pytanie dotyczy stwierdzenia, czy transponując dyrektywę Rady 71/305, Państwa Członkowskie mogą odejść w zasadniczy sposób od przepisów art. 29 ust. 5 dyrektywy.

17. Gmina Mediolan i rząd włoski zauważają, że zastąpienie procedury weryfikacji kontradyktoryjnej przewidzianej w art. 29 ust. 5 dyrektywy matematycznym kryterium wykluczającym jest zgodne z celem tego przepisu. Przypominają, że celem dyrektywy, jak to stwierdził Trybunał w wyroku z dnia 10 lutego 1982 r. (Transporoute, 76/81, Zb. Orz. str. 417, wyd. spec. str. 428), jest ochrona oferenta przez arbitralną decyzją instytucji zamawiającej. Matematyczne kryterium wykluczające daje, ich zdaniem, bezwzględną gwarancję pod tym względem. Posiada ono ponadto, w porównaniu z procedurą przewidzianą w dyrektywie, zaletę, jaką jest skrócenie czasu procedury.

18. Argumentacja ta nie może zostać przyjęta. Matematyczne kryterium wykluczające odbiera bowiem oferentom, którzy złożyli wyjątkowo niskie oferty możliwość udowodnienia, że oferty te mają poważny charakter. Zastosowanie takiego kryterium jest sprzeczne z celem dyrektywy 71/305, którym jest zapewnienie rozwoju rzeczywistej konkurencji w dziedzinie zamówień publicznych. Odpowiedź na drugą część trzeciego pytania musi wobec tego brzmieć, że art. 29 ust. 5 dyrektywy Rady 71/305 zakazuje Państwom Członkowskim wprowadzania przepisów przewidujących wykluczenie z urzędu z zamówień publicznych na roboty budowlane niektórych ofert określonych przy pomocy kryterium matematycznego zamiast zobowiązania instytucji zamawiającej do stosowania procedury weryfikacji kontradyktoryjnej przewidzianej w dyrektywie.

19. […] Rada przedstawiła w art. 29 ust. 5 dyrektywy 71/305 precyzyjną i szczegółową procedurę weryfikacji ofert nienormalnie niskich po to, aby oferenci, którzy przedstawili wyjątkowo niskie oferty, mieli możliwość udowodnienia, że ich oferty mają poważny charakter oraz aby zapewnić w ten sposób otwarcie rynków robót budowlanych. Osiągnięcie tego celu byłoby zagrożone, gdyby Państwa Członkowskie mogły transponować art. 29 ust. 5 dyrektywy odchodząc od niego w sposób zasadniczy.

31. Co się tyczy w szczególności art. 29 ust. 5 dyrektywy 71/305, z analizy pierwszego pytania wynika, że przepis ten jest bezwarunkowy i wystarczająco precyzyjny, aby jednostki mogły się nie niego powoływać przeciwko organom państwa. Jednostki mają zatem prawo powoływać się na nie przed sądami krajowymi, a jak wynika z powyższego, wszystkie organy administracji, w tym również władze zdecentralizowane, jak na przykład gminy, zobowiązane są do jego stosowania.

32. Odpowiedź na czwarte pytanie musi zatem brzmieć, że – podobnie jak sędzia krajowy – organ administracji, w tym również gminnej, ma obowiązek stosowania przepisów art. 29 ust. 5 dyrektywy Rady 71/305 i zaniechania stosowania niezgodnych z nimi przepisów prawa krajowego.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall v Southampton and South-West Hampshire Area Health Authority
Stan faktyczny ? Źródło:

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Panna Marshall (dietetyczka w szpitalu) została zwolniona z pracy miesiąc po przekroczeniu 62 lat mimo, że wyraziła chęć pracy Jedynym powodem zwolnienia był fakt osiągnięcia wieku emerytalnego (kobiety 60 lat, mężczyźni 65 lat), mimo iż prawo brytyjskie nie nakłada obowiązku przejścia na emeryturę w przypisanym wieku w obliczu poniesienia strat finansowych i moralnych Marshall wniosła sprawę do sądu

Sprawa 152/84 M. H. Marshall W związku z faktem, że poniosła ona stratę finansową polegającą na różnicy między jej zarobkami i jej emeryturą, oraz ponieważ utraciła ona satysfakcję z pracy, panna Marshall wszczęła postępowanie przeciwko pozwanemu przed sądem przemysłowym. Twierdziła ona, że jej zwolnienie w dniu i z powodu wskazanego przez pozwanego stanowiło dyskryminacyjne traktowanie ze strony pozwanego ze względu na płeć, a w związku z tym bezprawną dyskryminację sprzeczną z ustawą dot. dyskryminacji ze względu na płeć i prawem wspólnotowym

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Sąd odrzucił, gdyż ustawa zezwala na dyskryminację z uwagi na płeć, gdy wynika ona z postanowienia odnoszącego się do emerytury Sąd apelacyjny podtrzymał zarzut

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Sąd Apelacyjny przedłożył Trybunałowi następujące pytania prejudycjalne: (1) Czy zwolnienie wnoszącej odwołanie po jej 60. urodzinach (zgodnie z polityką przyjętą przez pozwanego) i tylko dlatego, że była kobietą, która przekroczyła wiek emerytalny dla kobiet, było aktem dyskryminacji zabronionej przez dyrektywę o równym traktowaniu? (2) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie (1), czy w okolicznościach niniejszej sprawy sąd krajowy może powoływać się na dyrektywę dot. równego traktowania przez wnoszącą odwołanie, niezależnie od niespójności (jeżeli taka istnieje) między dyrektywa i sekcją 6 (4) Ustawy o dyskryminacji ze względu na płeć?

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Komisja podkreśla, że ani polityka zatrudnienia respondenta, ani państwowy system zabezpieczenia społecznego nie nakazuje przejścia na emeryturę po osiągnięciu wieku emerytalnego. Przeciwnie, przepisy ustawodawstwa krajowego uwzględniają przypadek kontynuacji zatrudnienia wykraczający poza wiek emerytalny. W tych okolicznościach trudno byłoby uzasadnić zwolnienie kobiety z powodów związanych z jej płcią i wiekiem.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Zjednoczone Królestwo utrzymuje jednak, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie występuje dyskryminacja ze względu na warunki pracy, ponieważ różnica w traktowaniu wynika z normalnego wieku emerytalnego, który z kolei jest związany z różnym wiekiem minimalnym, w którym emerytura państwowa jest wypłacana.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall 36 Jednakże z uwagi na fundamentalne znaczenie zasady równego traktowania, którą Trybunał wielokrotnie potwierdzał, art. 1 ust. 2 dyrektywy 76/207, który wyklucza sprawy zabezpieczenia społecznego z zakresu stosowania tej dyrektywy, należy interpretować ściśle. W związku z tym wyjątek od zakazu dyskryminacji ze względu na płeć, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. a) dyrektywy 79/7, ma zastosowanie jedynie do określenia wieku emerytalnego w celu przyznania emerytur i świadczeń emerytalnych oraz możliwe konsekwencje dla innych korzyści.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall 37 W tym względzie należy podkreślić, że o ile wyjątek zawarty w art. 7 dyrektywy nr 79/7 dotyczy konsekwencji wieku emerytalnego dla świadczeń z zabezpieczenia społecznego, niniejsza sprawa dotyczy zwolnienia w rozumieniu art. 5 dyrektywy nr 76/207. 38 W konsekwencji na pierwsze pytanie skierowane do Sądu przez Sąd Apelacyjny należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 5 ust. 1 dyrektywy nr 76/207 należy interpretować w ten sposób, że polityka dotycząca rozwiązania stosunku pracy polegająca na zwolnieniu kobiety wyłącznie ponieważ osiągnęła ona wiek uprawniający do emerytury państwowej, której wiek jest odmienny na podstawie ustawodawstwa krajowego dla mężczyzn i kobiet, stanowi dyskryminację ze względu na płeć, sprzeczną z dyrektywą.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall 49 W tym względzie należy podkreślić, że jeżeli osoba uczestnicząca w postępowaniu sądowym może powoływać się na dyrektywę przeciwko państwu, może to uczynić niezależnie od roli, w jakiej występuje państwo, jako pracodawca lub władza publiczna. W obu przypadkach konieczne jest uniemożliwienie państwu skorzystania z własnego nieprzestrzegania prawa wspólnotowego.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Trybunał
Powołanie przez jednostkę dyrektywy przeciwko państwu możliwe jest niezależnie od tego, czy państwo działa jako władza publiczna lub pracodawca. W obu przypadkach chodzi o to, aby państwo nie czerpało korzyści z własnego niewykonania zobowiązania wspólnotowego.

Sprawa 152/84 M. H. Marshall Trybunał
dyrektywy obowiązują tylko państwa i także po upływie terminu ich implementacji, nie mogą wykształcić bezpośredniego skutku w wertykalnych stosunkach między osobami prywatnymi w orzeczeniu przyjęto szeroką definicję Państwa (podział na jednostki prywatne i państwowe)

Sprawa C-188/89 A. Foster and others vs British Gas plc
Stan faktyczny? Źródło:

W postępowaniu pomiędzy A. Foster, G.A.H.M. Fulford Brown, J. Morgan, M.Roby, E.M. Sallloway i P. Sullivan, kobietami, który były zatrudnione przez British Gas oraz British Gas Plc, w sprawie przymusowego przejścia na emeryturę Pracownice z British Gas Plc zarzuciły pracodawcy dyskryminację ze względu na płeć

British Gas Plc była podmiotem gospodarczym, mającym monopol w zakresie dostaw gazu, władze były wybierane przez rząd, który mógł kierować do nich zalecenia.

Na mocy Gas Act z 1972 r. regulującego zasady działalności BGC, BGC było korporacją powołaną na mocy ustawy Parlamentu, której przyznano monopol na dostarczanie gazu na terytorium Wielkiej Brytanii Członkowie władz BGC byli mianowani przez właściwego Sekretarza Stanu Sekretarz Stanu miał prawo wydawać BGC polecenia o charakterze ogólnym, dotyczące spraw związanych z interesem narodowym, oraz instrukcje w sprawach z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem.

BGC miało obowiązek przedkładać Sekretarzowi Stanu okresowe sprawozdania z wykonywania obowiązków, działalności i planów. Sprawozdania te były przedstawiane obu izbom Parlamentu Na mocy Gas Act z 1972 r. BGC miało prawo do przedstawiania Parlamentowi, za zgodą Sekretarza Stanu, projektów aktów prawnych.

BGC zostało sprywatyzowane na mocy Gas Act z 1986 r. Skutkiem prywatyzacji było powołanie British Gas Plc, pozwanego w postępowaniu głównym, na którego r. przeniesiono prawa i obowiązki BGC.

Trybunał Trybunał powtórzył warunki stosowania dyrektywy wobec państwa. Stwierdził, że nie ma znaczenia w jakiej formie państwo działa dyrektywa może być powołana: „przeciwko wszelkim organizacjom lub ciałom podlegającym kontroli państwa lub posiadającym specjalne uprawnienia wychodzące poza te, które wynikają z norm normalnie stosowanych do stosunków między osobami prawa prywatnego.”

Wymóg zgodnej z prawem Unii wykładni prawa krajowego

Skutek pośredni dyrektyw
W przypadku, gdy dana dyrektywa nie spełnia warunków przyznania jej cechy bezpośredniej skuteczności, nie oznacza to, iż w razie nieimplementacji nie będzie ona wywierała żadnych skutków. Obowiązek wynikający z art. 288 TfUE skierowany jest do wszystkich organów państwa i ma na celu zrealizowanie założeń danej dyrektywy.

Sądy dokonując interpretacji prawa krajowego muszą brać pod uwagę postanowienia dyrektyw i stosowana przez nie wykładnia powinna zmierzać do realizacji jej postanowień. tzw. pośrednia skuteczność dyrektyw (sprawa 14/83 Von Colson, sprawa C-106/89 Marleasing).

W sytuacji, gdy takie zabiegi interpretacyjne nie dają zadowalających efektów, jednostce, której prawa zostały naruszone pozostaje jeszcze roszczenie odszkodowawcze, związane z niewykonaniem przez państwo swoich zobowiązań względem Unii.

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E. Kamann vs
Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Stan faktyczny ? Źródło:

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Sabine Von Colson i Elisabeth Kamann, wykwalifikowane pracownice socjalne starały się o pracę w męskim więzieniu Zakwalifikowano gorzej wykwalifikowanych męskich kandydatów Płeć Problemy i ryzyko zatrudniania kobiet Odwołały się do Sądu Pracy

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Sąd Pracy Uznał, że miała miejsce dyskryminacja (Dyrektywa 76/207) W dyrektywie nie określono sankcji Przyznał odszkodowanie (7,20 Marek) za dojazd na spotkanie Zadał pytanie prejudycjalne do Trybunału Czy dyrektywa wymaga sankcji? Czy jednostka może powołać się na nieimplementowaną dyrektywę

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Sąd Pracy Dyrektywa 76/207 wymaga efektywnych sankcji (efektywne byłoby tylko przyjęcie do pracy) Rząd niemiecki Art. 249 TWE [obecnie art. 288 TfUE] – pozostawiony margines swobody w stosunku do sankcji dyrektywy

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Rząd duński i brytyjski Sankcje powinny być jak za podobne naruszenia prawa krajowego Komisja Dyrektywa pozostawia Państwom swobodę w określeniu sankcji, ale transpozycja musi być efektywna

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Trybunał Art. 249 TWE [obecnie art. 288 TfUE] pozostawia swobodę wyboru środków niezbędnych dla wykonania dyrektywy Wymaga podjęcia wszystkich właściwych środków o charakterze ogólnym i specjalnym dla zapewnienia wykonania zobowiązania (…) włączając w sprawach leżących w ich jurysdykcji sądy.

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Trybunał Chociaż dyrektywa (…) pozostawia państwom członkowskim swobodę wyboru między różnymi rozwiązaniami dogodnymi dla osiągnięcia jej celów, niemniej wymaga, jeśli państwo wybrało karanie naruszenia zakazu przyznaniem odszkodowania, w celu zapewnienia odszkodowaniu skuteczności i działania zapobiegawczego, aby odszkodowanie było adekwatne w stosunku do wyrządzonej szkody, skąd odszkodowanie nie może być czysto nominalne.

Sprawa 14/83 S. Von Colson i E.Kamann vs. Kraj federalny Północna Nadrenia-Westfalia Trybunał Do sądu krajowego należy interpretacja i stosowanie prawa przyjętego dla wykonania dyrektywy w zgodzie z wymogami prawa wspólnotowego (…)

Źródła R. Skubisz (red), Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Warszawa 2003 W. Czapliński, R. Ostrihansky, P. Saganek, A. Wyrozumska, Prawo Wspólnot Europejskich. Orzecznictwo – Wydanie nowe z suplementem Warszawa 2005

Na następne Przygotować w domu przed kolejnymi zajęciami
Postanowienie TK w sprawie P 37/05 Sprawa C-313/05 Brzeziński Wyrok TK w sprawie K 18/06 Sprawa C-314/08 Filipiak Wyrok TK w sprawie K 18/04 Wyrok TK SK 45/09

Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Wstęp do prawa europejskiego / Podstawy prawa UE"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres